Darrèr lo castel de Montvièlh
Informations diverses
 |
Darrèr lo castel de Montvièlh, (bis)
I cantava la bèla.
La la, la la !
I cantava la bèla.
La bèla cantava tant clar,
Semblava domaisèla.
Lo filh del rei que l'entendèt,
Del castèl de son pèra.
Sona Petit-Joan son vailet,
" Brida me la muleta !"
" Anem, afana te, vailet !
Botas i la grand sèla ?"
Nòstre mossur ont volètz 'na
Que volètz la grand sèla ?"
M'en vòli 'na al joli bòsc !
A ont canta la bèla !
" Nòstre mossur, non i anguètz pas !
Aquò's nòstra barjèira. "
" Siòsca barjeira o barjeiron,
Ma foi ! cal que ieu i angui.
Mas de plus luenc que lo vesètz,
La canson ne debaissa.
" Acaba, bèla, ta canson !
Ta canson n'es tant bèla."
" Nòstre mossur, l'acabaiòi,
Se n'èri desòleia !
" Bèla, qual te pòt consolar ?
Ton amic o ton frèra."
" Ei mon frèra e mon amic,
Tot dos mòrts a la guèrra."
Sources
Anthologie de la chanson occitane de Cécile Marie, 1975, page 224 (ISBN 270680601X).
