Darrèr lo castel de Montvièlh

Darrèr lo castel de Montvièlh, (bis)
I cantava la bèla.
La la, la la !
I cantava la bèla.

La bèla cantava tant clar,
Semblava domaisèla.

Lo filh del rei que l'entendèt,
Del castèl de son pèra.

Sona Petit-Joan son vailet,
" Bridea me la muleta."

" Anem, afana te, vailet !
Botas i la grand sèla ?"

M'en vòli 'na al joli bòsc !
A ont canta la bèla !

" Nòstre mossur, non i anguètz pas !
Aquòs nòstra barjèira. "

" Siòsca barjeira o barjeiron,
Ma foi ! cal que ieu i angui.

Mas de plus luenc que lo vesètz,
La canson ne debaissa.

" Acaba, bèla, ta canson !
Ta canson n'es tant bèla."

" Nòstre mossur, l'acabaiòi,
Se n'èri desòleia !

" Bèla, qual te pòt consolar ?
Ton amic o ton frèra."

" E mon frèra, e mon amic,
Tot dos mòrts a la guèrra."